woensdag 24 oktober 2012

Het speelhuisje (voorwerp #61) van buurvrouw Angèle zo'n kleine 40 jaar geleden...

zaterdag 20 oktober 2012

# 61 Speelhuisje


In een zak in de schuur zit een opgevouwen rood-geel gekleurd plastic zeil. Mijn fantasie slaat op hol. Is daar dan eindelijk die grote opblaasboot waarmee ooit naar de boden gezonken is? Het lijkt me een fantastisch voorwerp voor in de Garage. Tjeerd klapt het zeil uit. Het blijkt een speelhuisje te zijn. Het is geel met een rood dakje. Er zit een doorzichtig raampje in met bloemetjes erop en een brievenbus. Het huisje is bijna 40 jaar oud. Raf, Tjeerds zoontje, kreeg het van de buurvrouw die er zelf als klein meisje in speelde. Haar dochter heeft er ook weer mee gespeeld en nu Raf dus. Samen lopen we naar de buren om te horen wat dit huisje allemaal heeft meegemaakt. Het grappige is dat ik al eens eerder bij deze mensen op bezoek ben geweest. Ze vertelde toen over de kunstbloemen in de tuin, die de buurvrouw in hun vakantie water gaf totdat ze erachter kwam dat het neppers waren. Deze buurvrouw blijkt dan weer Tjeerds vriendin te zijn. Wat een toeval! Over het speelhuisje weet ze nog dat zij en haar broer vroeger speelden dat ze buren waren. Zij woonde in het geel met rode huisje en haar broer onder een laken over een waslijn gespannen. Tja, verschil moet er zijn. Verder weet ze zich niet zoveel meer de herinneren. Maar ze zal de foto's opspeuren waarop ze als klein meisje met dit speelhuisje speelt.

# 60 Raf's Raceauto

Een echte buikschuiver is het, deze rode raceauto. Raf, nu 3 jaar oud, moest helemaal voorover hangen om bij het stuurtje te kunnen. Hij kreeg de auto van de broer van zijn vader Tjeerd. De meestal zo rustige Raf kreeg de geest en sjeesde ermee de kamer door. Hij beschadigde hierdoor, tot de grote schrik van zijn ouders, hun zojuist verbouwde huis. De auto heeft welgeteld 1 dag in huis gestaan en is daarna naar de schuur verbannen. Alleen toen Tjeerds broer op bezoek kwam, is ie weer even tevoorschijn gehaald. Maar het verhaal herhaalde zich waardoor de auto na een halve dag weer veilig in de schuur werd geparkeerd.

# 59 Bus

Ik ben al eens eerder bij dit gezin aan de deur geweest. Toen vertelde de moeder dat ze haar zoon op de foto heeft gezet bij het glurende mannetje op de buitenmuur van de Garagebox. Ze mailt me de foto binnenkort. Haar zoon vertelde me de vorige keer dat hij een grote speelgoedbus heeft, die hij altijd volpropte met o.a. Sesamstraatpoppetjes. Hij had twee belangrijke eisen ten aanzien van zijn speelgoedautootjes. 1. Ze moesten blauw zijn. 2. De deurtjes moesten open kunnen. En anders kwamen ze niet door de selectie. En dan propte hij ze vol met poppetjes. De beentjes en de armpjes staken en soms uit, vertelt zijn moeder. En zij mocht ze er dan uiteindelijk weer uitpulken. Haar zoon blijkt een avonturier die houdt van spanning en sensatie. Speelgoed laten botsen en van zo hoog mogelijk uit het raam gooien. Maar laatst pakte hij het voorzichtiger aan. Hij hing een poppetje aan een parachuutje en liet het vanaf de bovenverdieping naar beneden vliegen. Wilde het net dat zijn zusje er precies onder stond en het poppetje bovenop haar hoofdje landde.

# 57 Atletiekschoenen


Wende doet open. Een klein meisje van 3 jaar oud met heldere blauwe kijkers en twee blonde staartjes. Ik vraag of haar papa of mama thuis zijn. Mama is boven met haar babyzusje, maar ik mag wel binnenkomen van Wende. Ik wacht liever even af tot haar mama naar beneden komt met in haar armen kleine Janna met dezelfde grote heldere ogen. Ik ben van harte welkom om binnen de komen. Wende wil haar kamer wel laten zien. Misschien zitten er wel leuke voorwerpen voor de garage bij? Voor ik het weet zit ik in een kinderkamer op een kinderstoeltje thee te drinken met Wende als gastvrouw. Het ene na het andere kopje gaat erdoorheen en Wende kijkt vol spanning naar hoe ik het opdrink inclusief klok-klok-klok en slurpgeluiden. Zo nu en dan dondert en een kopje op de grond, maar mijn gastvrouw is goed voorbereid met haar hufterproof theeserviesje. Terwijl ik Wende voorlees uit haar lievelingsboekje, het Bijbelse verhaal over Jozef en Maria die naar Bethlehem gingen, haalt mama Wietske een paar atletiekschoenen tevoorschijn. Ze zijn van haar man, een fanatieke sprinter, die van geen ophouden weet. Gelukkig doet hij nu rustiger aan, alleen nog lange afstandslopen. Beter, want het liep de spuigaten uit. Alhoewel, rustiger aan? Afgelopen weekend liep hij de 15 km tijdens de Singelloop en binnenkort de halve Marathon in Etten-Leur... Het zand van de verspringbak zit nog onder de zool. De spikes zijn afgevlakt voor de binnenbaan. Beneden in de woonkamer drink ik nog een kop thee van Wietske, terwijl Wende ondertussen een wonderschone regenboog kleit.

maandag 1 oktober 2012

Gouden Garagebox 8

Foto: Piet Pas

Smulsoep

Foto: Femke Dekkers

Vóóraf aan de opening was er vuur en soep bij het meubel van Hergebruik. Voor de liefhebbers (en degenen die ém hebben moeten missen ; )volgt hier het recept: Aardappel-maïssoep (voor ongeveer 8 personen) - 5 uien - 3 tenen knoflook - 5 aardappels - drie blikken maïs - 1,5 liter bouillon - verse peterselie - peper. Voor de garnering: - geraspte kaas - crème fraîche - Tabasco. Snijd de uien en de aardappels in stukjes. Fruit de uien, voeg aardappels en knoflook toe en bak even goed door. Voeg nu twee blikken maïs en de bouillon toe en laat het geheel pruttelen totdat de stukjes aardappel gaar zijn. Pureer de soep met een staafmixer en voeg 1 blikje maïskorrels en verse peterselie toe. Breng de soep op smaak met peper. Voeg naar believen geraspte kaas, crème fraîche en Tabasco toe...en smullen maar!

woensdag 26 september 2012

Opening 8e Gouden Garagebox


"Neem voor de zekerheid maar afscheid" zeiden de artsen, "vijftig procent kans dat hij het niet haalt".... Ben je benieuwd waar dit over gaat? Kom dan op zondag 30 september om 19:30 naar de opening van de 8e Gouden Garagebox. Met deze keer een voorwerp van de 19-jarige Struyckenwijkbewoner Michael.

maandag 10 september 2012

# 56 Duif


Haar vader was duivenmelker. Toen hij overleed, zat er opeens een duif met een wit vlekje in de nek op de muur die aan haar tuin grenst. Terwijl er nooit vogels te bekennen waren in de omgeving van haar tuin. Ze zag dit als een teken en zorgt vanaf die dag goed voor de duif en de velen die volgden. In de tuin zet ze iedere dag een tafeltje met vogelvoer voor ze klaar. Ik kijk naar het rijtje duiven op de dakrand, die geduldig wachten op hun avondmaal. De laatste duif in de rij heeft een wit vlekje in zijn nek.

# 55 Operatieschaap


Op de eettafel zit een wit zacht knuffelschaapje met een roze strikje om de nek. Toen hun zoon geboren werd zo'n 19 jaar geleden. Bleek er iets niet goed met zijn hartje. Hij moest hals-over-de-kop naar Rotterdam voor een operatie. De dokters zeiden: Neem maar vast afscheid. De kans dat hij het haalt is 50%-50%. Wonder boven wonder overleefde hij de ingreep. Ze zagen hem terug met dit zogenaamde operatieschaap aan zijn zijde. Een gift van het ziekenhuis. Zij, verontwaardigd, en dan hebben ze uren aan een stuk aan zijn kleine blote lijfje zitten sleutelen en nog niet gezien dat het een jongetje is en ze wijst naar het roze strikje.

# 54 Stukadoorgereedschap


Hij laat me de emmer met zijn gereedschap zien. Een leven lang werk als stukadoor komt hierin samen. Voor ieder hoekje, kiertje en bochtje van het huis is een speciaal gereedschap. Gereedschappen met bijzondere namen zoals vloerplakspaan, paleerijzer en troffel. Ja, in 45 jaar werk maak je wel wat mee, hoor! Het gekste wat ik ooit meemaakte was toen ik aanbelde in een huis aan de Rijnstraat in de wijk Westeinde. Deed er een levensgrote aap de deur open. En ik lieg niet als ik zeg dat wel zo groot was als jij en hij wijst naar mijn 1.83m. Apen houden als huisdier, dat kon toen nog. En een vlooien dat die beesten bij zich droegen. Nou, ik heb de vrouw des huizes toch eerst vriendelijk verzocht om dat beest in zijn kooi terug te zetten voordat ik mijn voet over de drempel zette om mijn klus te klaren.

zaterdag 1 september 2012

Trots


De box in BN De Stem van 30 augustus. Een mooi stuk geschreven door Edine Wijnands.

woensdag 29 augustus 2012

vrijdag 24 augustus 2012

Jopie en Cees

Zondag 26 augustus om 20:30u wordt de 7e Gouden Garagebox geopend. De afgelopen maand bezocht ik Jopie en Cees, de voormalige eigenaren van de Gouden Garagebox. Deze rasechte Struyckenwijkbewoners hebben samen minstens drie levens aan verhalen te vertellen. Avonden hing ik aan hun lippen. In deze garagebox een voorwerp van hen. Én als het meezit komt Cees himself ook naar de opening : )

dinsdag 7 augustus 2012

#52 Plantjes


Als ik aanbel zie ik een zelf beschilderd Keith Haring-gordijn door het raam van de deur. Ah, hier woont een creatieveling, is mijn eerste indruk. Een vrolijke vrouw doet open. De trap is ook beschilderd. Precies zoals de trap in haar vorige huis. Van die trap is ze naar beneden gelopen op haar trouwdag. Dus die heeft een bijzondere betekenis voor haar. Ik mag binnenkomen. Haar hele huis straalt haar uit. Vrolijk, met veel primaire kleuren. Maar ook helder, rustig en geordend. Haar man komt erbij staan. Hij is de technische van het stel, zij de creatieve. Ze vullen elkaar mooi aan. We praten wat over hun huis en hun spullen. In de tuin hangt heel geordend een rekje met gekleurde bloempotjes en in ieder potje een gekleurde bloem. De bloemen hebben een andere kleur dan de potjes. Toen ze op vakantie waren heeft de buurvrouw op het huis gepast. Ze gaf deze plantjes iedere dag water, totdat ze er aan het einde van de vakantie achterkwam, dat het kunstbloemen waren. Ik schiet in de lach, goed verhaal! Of ik mee wil eten, vraagt de man des huizes? Er zit friet in de frietpan. Nee, ik ga weer verder, mijn lief wacht thuis. Ik ben van harte welkom om nog eens terug te komen. Met een glimlach verlaat ik het huis.

#51 Bezem


De vrouw des huizes doet open. Een vrouw van middelbare leeftijd. We praten even bij de voordeur. Tegen het huis hangt een bezem op zijn kop aan de muur. Mijn fantasie slaat meteen op hol. Een bezem uit andere tijden, misschien nog wel gebruikt door haar voorouders of iets met magie? Hoe komt u aan deze bezem, vraag ik. O die, geen idee, van mijn moeder gekregen. Die kocht hem bij het tuincentrum, geloof ik. Ok...dat valt me een beetje tegen...maarre, ik doe nog een poging, wat is de reden dat hij ondersteboven hangt? Zit daar nog iets achter? Zoals naar beneden storten, down to earth zijn, zoiets? Inderdaad, nu je het zegt, hij hangt op zijn kop, nooit bij stilgestaan, zegt ze. Maar nee, er zit niets achter. Ik trek weer verder. Soms zijn de dingen gewoon zoals ze zijn, denk ik.

#50 jurk


Toen hun dochter aan de modeacademie in Amsterdam studeerde, hebben haar vader en moeder zich drie maal in de rondte gewerkt. Moeder stond haar dochter bij achter de naaimachine in een studentenkamertje in Amsterdam. En vader maakte bezwaar als hun dochter onterechte beoordelingen kreeg. Maar het resultaat, deze jurk, mag er wezen! Toen ze haar diploma kreeg maakte ze er onmiddellijk een kopie voor haar moeder. Eigenlijk ben jij degene die een diploma verdiend, mam, zei ze.

vrijdag 29 juni 2012

Nieuwe bewoner

De Gouden Garagebox krijgt vandaag een nieuwe bewoner. Kom vanavond om 22u naar de garage om te zien wie er zijn zomeroptrekje van heeft gemaakt.

zondag 24 juni 2012

Opening 6e Gouden Garagebox

Wordt het de trol in de holle boom, de omgekeerde bezemsteel of toch iets anders? Voor de garagist zelf is het ook nog een raadsel, maar één ding is zeker: op vrijdag 29 juni is er weer een nieuwe Gouden Garagebox. De opening begint om 22u, tot dan!

zondag 17 juni 2012

#49 Trol


Hun zoon van 27 is kortgeleden uit huis gegaan. Hij was dol op de Efteling en ging er iedere week wel een keer naartoe met zijn vader. Hun hele huis straalt Efteling uit, tot in de details van de gordijnen toe. Hun grootste trots is de trol in de holle boom in de hoek van de kamer. Liefdevol gemaakt door hen samen. De boom is gemaakt van een oude wasmiddelton en boomschors. Ik ben onder de indruk. Hij lijkt precies op het origineel, alleen wat kleiner. Iedere dag om tien voor acht was hun zoon even afwezig en staarde dan naar de trol. Toen ze bij Derek Ogilvie waren, zei deze: Er is is iets met tien voor acht. Helaas kon hij zijn verhaal niet afmaken. Er ligt een ei aan de voeten van de trol. Dit is van hun papagaai. Ze hadden altijd gedacht dat het een mannetje was. Totdat het op een dag een ei legde.

De plant van Houkje


Hoe zou het toch met de plant van Houkje gaan?, vraag ik me af als ik langs de Fröbelstraat loop. Na de strenge vorst van deze winter, zaten er nog maar drie blaadjes aan. Zou hij het overleefd hebben? In dat geval krijgt 'ie een ereplaatsje in de garage, inclusief discolicht! Ik besluit Houkje op te zoeken. De plant heeft het helaas niet overleefd. Er zit geen blad meer aan en hij is gedegradeerd naar de kelder. Houkje heeft sowieso weinig geluk met planten. Iedere plant die ze in haar achtertuin zet, wordt opgegeten door de kolonie slakken die daar huist. Bij haar voordeur staat een compositie van stekjes uit haar ouders tuin in een grote bak. De plantjes staan er triestig bij. Ik zal ze iets naar voren schuiven, zodat ze wat regen vangen, zegt ze. Achter het raam staan enkele planten vrolijk te bloeien. Er is nog hoop, denk ik.

# 48 Masker


Aan de muur hangt een canvasdoek met een foto haar vijf kinderen, gefotoshopt in een berglandschap. De oudste is in de dertig, de jongste is haar zoon van 16. Ze lijken heel verschillend. Zouden er meerdere vaders in het spel zijn? vraag ik me af. De jongste zoon woont nog thuis en bereid een broodje kroket voor zijn moeder. Boven de deurpost hangt een masker wat hij heeft gemaakt op school. Het is een kleimasker met een verschrikte uitdrukking op het gezicht. Wat was de opdracht?, vraag ik hem. Je moest een emotie uitdrukken in een masker, maar dat is niet echt gelukt, zegt hij. Verbaasd kijk ik hem aan.

# 47 Poppentheater


Ze is klein van stuk, heeft geblondeerde krulletjes en loopt tegen de 50. We hebben dezelfde schoenen, rood met gouden gympen van 8 jaar geleden. Niet stuk te krijgen, zegt ze. Ze neemt me me naar boven om me haar poppentheater te laten zien. In een klein kamertje staat een kast met glazen deurtjes gevuld met poppen. En de gezichtjes zijn van écht porcelein, zegt ze. Niet te betalen! Ik vraag haar hoe het verzamelen is begonnen. Geen idee zegt ze. Ik vind ze gewoon mooi. Maar ik spaar ze niet meer, veel te duur! Echt porcelein, hè. Heeft het te maken met een verlangen naar de kindertijd, vraag ik. Weet niet, zou kunnen, Ik zie haar denken en haar ogen beginnen te twinkelen. Beneden staan haar favorieten: een indianen jongen en een indianen meisje. voor de foto zet ze ze even lekker bij elkaar.

# 46 Ketting


Het is een lome, regenachtige vrijdagmiddag. Een middag waarop mensen een dutje doen op de bank. Zo ook Yvonne, die met haar zoontje van 3 op de bank voor de tv ligt te rusten. De veren, in de kieren van de deurpost gestoken vallen me meteen op. Iemand die houdt van natuur en misschien ook wel spiritueel is ingesteld, stel ik me voor. Yvonne, begin veertig, heeft roodgeverfd haar en een zachte, vriendelijke uitstraling. Haar huis is licht en sfeervol ingericht. Ze wijst me op een ketting die aan het lichtknopje hangt. Deze bestaat uit een leren koordje met allerlei voorwerpjes eraan. Het begon met het zakje in het midden. Dit kreeg ze van haar lievelingsbroer toen ze 15 jaar geleden op reis ging naar India. In het zakje zit een steen, Turkoois, die 180 kusje bevatte. Voor iedere reisdag één. De andere voorwerpen zijn dingen die ze op haar reis gevonden en gekregen heeft, zoals een stukje afgesleten hout, een belletje en een ring. Als Yvonne het steentje weer terug in het zakje wil stoppen, maakt haar zoontje zich los van de tv, vraagt om steentje en voelt eraan. Misschien zit er nog wel een kusje voor hem in?

donderdag 31 mei 2012

Verhalen uit de theepot (4); Hamam

Eens per jaar gaan de vrouwen van het Theehuis samen naar de Hamam. De vrouwen hebben verschillende culturele achtergronden. En dat zijn ze daar niet gewend. Verbaasd wordt gevraagd: Wat voor een groep zijn jullie? Theehuis, zegt Fatima dan met een brede grijns.

Verhalen uit de theepot (3); Wasjesdans

En dan het verhaal van de wasjesdans. Dit is een dans op een krukje, bovenop de was, als ik het goed heb begrepen. Zineb's ogen beginnen de schitteren als ze erover vertelt. Toch nog eens vragen of ze mij deze dans wil leren.

Verhalen uit de theepot (2); Suiker

Er staat een enorme knots suiker in de vensterbank van de Theesalon. Deze wordt gegeven bij feesten of verdriet. Bij bruiloften krijgt de bruidegom wel 24 van die knotsen...om hem zogenaamd 'zoet' te houden. Tegenwoordig geeft men elkaar ook wel een doosje met suikerklontjes als alternatief. De moeder van Fatima verwerkt wel 4 kilo suiker per dag, zoveel mensen krijgt ze op de thee.

Theepottenruil


Omdat ik het Theehuis beroofd heb van haar theepotten, leen ik in ruil mijn 70's pot een maandje uit.

Verhalen uit de theepot (1)

Bij de opening van de 5e Gouden Garagebox deelde Fatima leuke weetjes met ons over onder andere de Theeslaaf. De Theeslaaf was een zwarte man die op feestelijke gelegenheden op de grond zat en iedereen van thee voorzag. In theesalon De Struyck is het theeslaafje een soort dubbelgevouwen, versierde pannenlap, die gebruikt wordt om de theepotten mee vast te pakken.

maandag 21 mei 2012

Opening GGB 5

Donderdag 24 mei om 19:30u wordt alweer de vijfde Garagebox geopend. Dit keer IN de garagebox met verhalen van de eigenaren zelf. Dus heb je 'em nog niet vanbinnen kunnen bewonderen, grijp dan nu je kans!

woensdag 9 mei 2012

Jeanne

In de Theesalon ontmoet ik Jeanne. Zij dankt haar Franse naam aan het land waar zij ongeveer 70 jaar geleden verwekt is. Jeanne was jarenlang buurtmeester van De Heuvel. Zij houdt van van de wijk en de wijk houdt van Jeanne. Een soort Jeanne 'd Arc, vraag ik haar? Maar dan wel met horentjes! Jeanne heeft een groot hart, maar zegt wel waar het op staat. 20 jaar reed ze met een bus met 80 kinderen van school naar huis. En denk maar niet dat die kinderen iets uithaalden. Nee, je wist waar je aan toe was bij Jeanne.

Thee drinken

Ik bezoek wekelijks de Theesalon. Ze hebben een voorwerp voor de volgende Gouden Garagebox en ik ben op zoek naar de verhalen erachter. Ik wil een andere aanpak deze keer met de eigenaren zelf die het verhaal vertellen bij de opening. Ik merk dat het niet vanzelf gaat, zoals bij de andere voorwerpen. Daar kwamen de verhalen spontaan en nu moet ik ze met terugwerkende kracht zoeken. Al theedrinkend raak ik wel in gesprek met de vrouwen van het Marokkaanse Vrouwencommité. Maar kunst is niet wat hen bezighoudt. Kinderen, financieën en eten dat is wat ons bindt tot nu toe. Vanmiddag ga ik er weer heen. Ik ben benieuwd waar het naartoe gaat.

# 45 Schop

Op de opening van de Theesalon kwam ik de buurvrouw tegen. Een kettingrokende Bredaase, die ik een paar weken eerder had benaderd voor een voorwerp, maar ze had geen idee. Haar, tevens kettingrokende zoon, kwam ook even meedenken, maar beiden hadden geen inspiratie. Ik zag een schop staan in het halletje tegen de muur en vertelde dat die me nieuwsgierig maakte. Dat is om de sneeuw weg te scheppen, vertelde ze me. Het sneeuwde inmiddels al lang niet meer...
Bij de opening vroeg ze me wat die Gouden Garagebox nu precies is. Ik vertelde haar het verhaal. O, niets voor mij, was haar reactie. We raakten ana de praat over andere dingen, zoals haar zoon en zij, die naar beiden tevredenheid samenwoonden en uitkeken naar een nieuwe woning in de te bouwen flats tegenover hun huis. Op een gegeven moment stootte ze me aan en zei: Trouwens nog even over over die schop. Ik eerste instantie was het voor de sneeuw, maar in die periode is er ingebroken. En toen dacht ik, die schop laat ik lekker staan, wel zo veilig. Zo, nu heb je toch een voorwerp!

woensdag 18 april 2012

maandag 16 april 2012

#34 Patronen


Ze vertelt me dat ze de modeacademie doet. Ze is overgestapt van 3D naar 2D ontwerp, meer gericht op de Confectie-industrie. Ik vraag haar of ik haar ontwerpen mag zien. Ze neemt me mee naar een zijkamertje, waar een onaffe versie hangt van een jurkje met een opbollende rug. Op Facebook staan nog meer ontwerpen van haar, zoals een paar felgekleurde jurken, waarin ook weer diezelfde opbolling te zien is. Ik ben onder de indruk. Maar ik zie ze nog niet in de garage hangen. Daarvoor zijn het teveel kunstobjecten, te af. De uitdaging zit 'em voor mij juist in het naar een hoger level tillen van een voorwerp (wat soms op het eerste oog weinig om het lijf lijkt te hebben). Dan zie ik een stapeltje patronen hangen. De elastiekje zijn uitgedroogd, in de patronen zie ik een gaatjesspoor terug, wat ik ook al op het tafelblad zag. Ik zie ineens een beeld voor me van die patronen in de garage in de wind. Ik fantaseer hardop: een metafoor voor een droom die niet uit is gekomen? Nee hoor, het is voor mij geen teleurstelling, zegt ze stralend. Ik kwam er juist achter wat ik wél wilde.Toen ik stageliep bij een modeontwerpster, die haar eigen label als haar kind zag, wist ik: Dit is niets voor mij. Ik wil Huisje, Boompje, Beestje!

#33 Souvenirs


Eerder deze week ben ik bij haar aan de deur geweest. Ze is enthouasiast, maar heeft geen tijd. Vanaf vrijdag ben ik welkom. Op maandagavond zit ik bij haar aan de thee. Ze heeft goed over nagedacht over het voorwerp en ze is eruit. Ze loopt de slaapkamer in en komt terug met een klein, rond houten doosje. Het is een souvenirtje uit Madagascar. De beste vrienden van haar en haar vriend zijn erg reislustig. Iedere reis nemen ze iets voor hen mee. Zij voor haar en hij voor hem. Kleine cadeautjes, typerend voor het land, maar ook met een persoonlijk tintje, passend bij de ontvangers. Zo past het doosje bij haar, omdat ze veel kleine dingetjes heeft om op te bergen. Ze hebben al heel veel souvenirs. De meeste staan in de slaapkamer op een plankje. Ik wordt nieuwsgierig naar dat plankje vol kleine cadeautjes. Maar de slaapkamer is verboden terein, veel te rommelig. Terwijl ze vertelt loopt ze kamers in en uit en uit verschillende hoeken en gaten komen souvirtjes tevoorschijn. En voor mijn neus groeit de verzameling. Haar moeder wilde ook een keer een souvenir voor haar meenemen. Ze ging de concurrentie aan met de lachende Budha van de vrienden en kwam terug met een serene Budha uit Bali, nét een maatje groter.

woensdag 11 april 2012

#32 Kauwgom


Ik ben vandaag weer de wijk ingeweest. Helaas was het animo deze keer mager. Het meest interessant vond ik dit detail naast het portiek van één van de huizen. Deze collectie kauwgoms, eigenaar onbekend, in de voegen van de stenen gedrukt. Ze zijn helemaal verkleurd. Hoe lang zitten ze daar al? Misschien wel van de eerste bewoners zo'n 60 jaar geleden. Deze 'techniek' doet me denken aan mijn  moeder, die als klein meisje ieder keer als thuis kwam, haar kauwgom uit haar mond haalde en aan de binnenkant van de brievenbus plakte, want kauwgom was verboden. Als ze dan weer naar buiten ging, stopte ze de kauwgom weer in haar mond. En die bol groeide en groeide maar...

Sneakpreview



Wordt dit de nieuwe buitenkant?

maandag 26 maart 2012

# 31 Theepot

Ook het Theehuis was vertegenwoordigd bij de opening met taart van Fatima. Smullen geblazen! Wist je dat ze in Marokko geen boter gebruiken maar olijfolie? Een heel bekertje gaat er in zo'n taart, vertelde Marian van het Theehuis. Ze vertelde ook dat ze in het theehuis een theepot hebben zonder handvat. Hij werd gebruikt door de vrouwen van het Theehuis om hun sleutels in te doen. Nu ze verhuisd zijn naar de Rijpstraat, speelt het idee om de pot als afscheidritueel van de oude locatie ritueel aan diggelen te gooien. Ik stel me voor hoe het zou zijn als dit ritueel verplaatst zou worden naar de Gouden Garagebox. Een openingsperformace waarin de pot in scherven uiteen spat. En daarna kun je bij de vrouwen terecht voor verhalen. Zoals de verhalenvertellers op het Djemaa el Fna-plein in Marrakesh. Zouden ze het aandurven? Volgens Marian zijn het pittige vrouwen, dus wie weet...

zondag 25 maart 2012

startschot Gouden Garagebox III


Rocky verzorgde het 'startschot'

Gouden Garagebox III, Carola's oma


Drie generaties waren bijeen tijdens de opening van de derde Gouden Garagebox. De hereniging van kleindochter Carola en haar moeder met oma, zwevend op een schilderij in de Gouden Garage, zorgde voor een emotioneel moment. Het is kunstwerk in een kunstwerk, zei Carola. 
Ze liet zich ontvallen dat ze binnenkort te zien zal zijn in het programma De Nieuwe Rembrandt, een soort Voice of Holland voor schildertalent met Marc-Marie Huijbregts. Maar ze mag er verder nog niets over zeggen...



donderdag 22 maart 2012

Wat-o-wat zit er deze keer in de Gouden Garagebox ???



Op vrijdag 23 maart weet je het, want om 19:30u wordt een nieuwe Gouden Garagebox geopend. De eigenaar van het voorwerp is aanwezig en we brengen een proost uit ter ere van deze 3e editie. 
Je bent van harte uitgenodigd bij het startschot om 19:30u. Ik hoop je daar te zien!

Groetjes,
Marlies