Ze is klein van stuk, heeft geblondeerde krulletjes en loopt tegen de 50. We hebben dezelfde schoenen, rood met gouden gympen van 8 jaar geleden. Niet stuk te krijgen, zegt ze. Ze neemt me me naar boven om me haar poppentheater te laten zien. In een klein kamertje staat een kast met glazen deurtjes gevuld met poppen. En de gezichtjes zijn van écht porcelein, zegt ze. Niet te betalen! Ik vraag haar hoe het verzamelen is begonnen. Geen idee zegt ze. Ik vind ze gewoon mooi. Maar ik spaar ze niet meer, veel te duur! Echt porcelein, hè. Heeft het te maken met een verlangen naar de kindertijd, vraag ik. Weet niet, zou kunnen, Ik zie haar denken en haar ogen beginnen te twinkelen. Beneden staan haar favorieten: een indianen jongen en een indianen meisje. voor de foto zet ze ze even lekker bij elkaar.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten