# 31 Theepot

Ook het Theehuis was vertegenwoordigd bij de opening met taart van Fatima. Smullen geblazen! Wist je dat ze in Marokko geen boter gebruiken maar olijfolie? Een heel bekertje gaat er in zo'n taart, vertelde Marian van het Theehuis. Ze vertelde ook dat ze in het theehuis een theepot hebben zonder handvat. Hij werd gebruikt door de vrouwen van het Theehuis om hun sleutels in te doen. Nu ze verhuisd zijn naar de Rijpstraat, speelt het idee om de pot als afscheidritueel van de oude locatie ritueel aan diggelen te gooien. Ik stel me voor hoe het zou zijn als dit ritueel verplaatst zou worden naar de Gouden Garagebox. Een openingsperformace waarin de pot in scherven uiteen spat. En daarna kun je bij de vrouwen terecht voor verhalen. Zoals de verhalenvertellers op het Djemaa el Fna-plein in Marrakesh. Zouden ze het aandurven? Volgens Marian zijn het pittige vrouwen, dus wie weet...

startschot Gouden Garagebox III

Rocky verzorgde het 'startschot'

Gouden Garagebox III, Carola's oma

Drie generaties waren bijeen tijdens de opening van de derde Gouden Garagebox. De hereniging van kleindochter Carola en haar moeder met oma, zwevend op een schilderij in de Gouden Garage, zorgde voor een emotioneel moment. Het is kunstwerk in een kunstwerk, zei Carola. 

Ze liet zich ontvallen dat ze binnenkort te zien zal zijn in het programma De Nieuwe Rembrandt, een soort Voice of Holland voor schildertalent met Marc-Marie Huijbregts. Maar ze mag er verder nog niets over zeggen...

Wat-o-wat zit er deze keer in de Gouden Garagebox ???

Op vrijdag 23 maart weet je het, want om 19:30u wordt een nieuwe Gouden Garagebox geopend. De eigenaar van het voorwerp is aanwezig en we brengen een proost uit ter ere van deze 3e editie. 

Je bent van harte uitgenodigd bij het startschot om 19:30u. Ik hoop je daar te zien!

Groetjes,
Marlies

#29 Laptop

Hij, klein van stuk, kaalgeschoren hoofd en een big smile op zijn gezicht, ontvangt me met open armen in hun huis. Dít moet zijn vriendin horen. Zij hebben zeker wel iets! Zijn vriendin, een krachtige meid  met een bos rode krullen, zit op de bank en begint, na enige hints van haar vriend te vertellen...O ja, wij hebben wel iets! En dan (licht beschaamd) Een laptop zat samen met zijn bril en telefoon in zijn tas. Die tas stond buiten op de grond. Hij was nog even naar binnen gegaan, omdat hij iets vergeten was. Ik parkeerde de auto uit...en toen voelde ik het ...boem....boem... En ik dacht...o nee toch hè..het zal toch niet??? De verzekering dacht in eerste instantie dat ze hen in de maling hielden. Maar voor mij ligt het bewijsstuk. Eigenlijk is er aan de buitenkant weinig te zien, maar het gebarsten scherm verraadt de honderden kilo's die er, twee keer, overheen zijn gegaan.

#28 Schelpenlamp

Ik waan me in een chique ingerichte villa in plaats van in de hardscore-kern van de Heuvel. Ook de dame des huizes, jong, lang blond haar en een vriendelijk gezicht, lijkt zo weggelopen uit the Bold and The Beautifull. Ze nodigt me uit in haar paleisje. In de huiskamer met zachte witte vloerbedekking zit haar moeder met haar benen omhoog op een zwarte fauteuil. Naast deze grote stoel staat nog een diepzwart voetenbankje en een zwarte kast. Verder is alles licht en wit. Ik kom hier zo tot rust, zegt moeder, ik ben van mezelf heel druk en actief, maar hier kom ik helemaal tot mezelf. Je ziet de resten nog van mijn dochters zwarte periode. Die is nu voorbij. Het is nu haar lichte periode. Na een verbroken relatie maakt ze een nieuwe start op deze plek.
In de gang hangt een lamp, gemaakt van schelpjes. Met veel geduld aan elkaar gemaakt in de tijd dat er geen geld was om uit te gaan. De omstandigheden van haar toenmalige vriend lieten dat niet toe. Maar zij kon niet stilzitten en haar creativiteit barstte uit haar voegen. Hij, hyper als hij was, kon zo ineens als haar zorgvuldig geordende schelpjes in één veeg van tafel halen om ruimte te maken. Maar op een dag gaf hij haar twee vogelvoederbakjes om de schelpenslingers aan op te hangen. De lamp heeft een plekje in de gang gekregen. De zwarte periode is voorbij. Het licht is terug.

#30 Oma

De vrouw op het schilderij kijkt me aan. Ze heeft een zachte uitstraling en lijkt bijna te leven. De jonge vrouw naast me op de bank vertelt: Toen haar oma stierf had ze geen woorden, dus maakte ze dit schilderij. Na de begrafenis heeft het schilderij op verschillende exposities gehangen. Een bezoeker herkende oma erin en huilde.

Gouden Garagebox II; De Tankjes van Leon

te zien t/m 21 maart

Gouden Garagebox II; De Tankjes van Leon

te zien t/m 21 maart

#27 Medaille

De keer dat Cliff en ik de KNVB-beker wonnen

#26 Foto op canvas

Het onverkoopbare schilderij

#24 Pet

Mijn eerste week in Brabant...carnavallen verkleed als Mario Brother

#23 Knuffelbeest (kat)

De échte houd ik zelf, maar deze mag jij hebben

#20 Schilderij

Het schilderij dat 10 jaar duurde

#18 Klok

De eigenaar van deze bijzondere klok woonde 5 maanden in de Gouden Kooi

#19 Balletschoenen

20 jaar ballet aan een trosje

#17 Knuffel

De enige knuffel die Bryans jeugd wél overleefde neemt nu genoegen met een plekje in zijn fietsenkelder.

#14 Plant

De plant, die na jaren vrolijk groeien in Houkjes huizen, de vrieskou van afgelopen winter niet overleefde...

Martijns Maatpak in de Gouden Garage

Opening 1e Gouden Garagebox (2)

Opening 1e Gouden Garagebox 1

De vloer was nog zacht...

#13 Maatpak

Ik bestel een Westmalle dubbel, Martijn een Spaatje Rood. Verbaasd kijk ik hem aan. Spa Rood, jij? De ommekeer kwam een paar weken geleden, vertelt Martijn. Toen hij, strak in het pak, op 't punt stond om op sollicitatie te gaan. Hij bukte zich om in de auto te stappen en scheurde prompt uit zijn pak. Zijn broek was helemaal tot aan zijn bilnaad opengescheurd. Maar er was geen tijd te verliezen. Dus Martijn is vliegensvlug in een spijkerbroek gesprongen en naar de sollicitatie gesjeesd. Dàt moment gaf de doorslag dat het zo niet verder kon. Nu dus maar weer aan de Spa Rood, concludeert hij. Mijn ogen beginnen te glimmen. Heb je dat maatpak toevallig nog, Martijn?  

#12 Emmy's witte lappendeken

Emmy is mijn  partner in crime de laatste dagen voor de opening van de eerste Gouden Garagebox. Meer dan honderd stroken gouden crêpepapier lijmen we tegen plafond, muur en vloer, met gevaar voor eigen leven. Wel eens gaan staan op een betonvloer vol behangplaksel?

Terwijl de Garage voor onze ogen verandert in goud, ziet Emmy ineens een foto voor zich van haar witte lappendeken in een gouden omgeving. Ze zoekt al een tijdje naar een geschikte achtergrond en de Gouden Garagebox lijkt helemaal te kloppen. De deken bestaat uit honderden gebreide witte lapjes, die familie, vrienden en kennissen van dichtbij en ver weg hebben gebreid. Dit voorwerp spreekt tot mijn verbeelding. Wie hebben die lapjes gemaakt? Wat hield ze bezig ze terwijl ze aan het breien waren? Zoveel verhalen samengevoegd in één deken. Jammer dat Emmy niet in de Struyckenwijk woont. Anders had dit voorwerp zeker een kans gemaakt.

#11 Behang

Het duurt een hele tijd voordat hij opendoet. Een slaperig gezicht. Hij komt net uit de nachtdienst. Maar het maakt niet uit, zegt hij, ik ben van harte welkom. We lopen rechtstreeks zijn slaapkamer in, die nog warm en broeierig aandoet. De kamer is gezellig ingericht met warme kleuren en een dekbed met bijpassend behang. Dat behang, daar zit een verhaal achter. Er zijn heel wat rollen doorheen gegaan en het heeft hem en zijn vader heel wat bloed, zweet en tranen gekost om het strak op de muur te krijgen. De mislukte rollen heeft hij nog liggen, ergens boven, de oorlogswonden zijn nog zichtbaar op het behang. Hij zal ze voor me opzoeken. In gedachten zie ik een explosie van gescheurde behangstroken voor me in het warme licht van de Gouden Garagebox.

#9 Laminaat

Ze komt net thuis van haar werk als ik bij haar aanbel. Ze heeft nog geen idee voor een voorwerp, maar wil er zeker over nadenken. Als ze de deur opendoet zie ik een plastic reiger in de vensterbank staan. Zo'n reiger, opper ik, kan al een leuk voorwerp zijn.

De avond vóór de eerste opening, als ik bezig om het laatste rolletje met gouden crêpepapier met behangplaksel in de Gouden Garagebox te lijmen, staat ze in de deuropening. Ze heeft er nog een goed over nagedacht. Laminaat is een voorwerp wat voor haar symbool staat voor het vele verhuizen. Ieder keer sleept ze het weer mee. We denken hardop na over hoe je dit zou kunnen laten zien in de garage. Zou het genoeg contrast oproepen met de garage zelf?..... Maar wat is nou eigenlijk het verhaal achter die reiger, vraag ik haar?

De reiger blijkt een goedmakertje te zijn na een ruzie met haar vriend. In plaats van een bloemetje bracht hij dit plastic exemplaar mee. Wow, sterk verhaal, denk ik. Maar ze lijkt er nog niet zo van overtuigd te zijn. Het laminaat is wat haar meer lijkt te raken. Ze is er nog niet uit. Als ze weg is bedenk ik me dat ik helemaal vergeten ben om te vragen of het toen nog goedgekomen is met haar en haar vriend toen die keer.

#8 Muziekdoos

Op het boudoir staat een miniatuurauto als houder voor een drankfles en enkele borrelglaasjes. Er mist er eentje, die is gebroken. Kijk, zegt Bob, als je de fles eruit haalt, komt er muziek uit de auto. Zo heb ik altijd in de gaten als mijn zoon mijn drankfles wil stelen, vertrouwt hij me toe. Hij trekt de fles eruit en het muziekdoosje begint te spelen. Ik werp een blik op zoonlief, die een laatste aardappel aan zijn niets ontzienende schiltechniek onderwerpt.

#7 Fruitautomaat

Als ik aanbel slaat een hond aan. Het klinkt dreigend. De deur gaat open en ik wordt besprongen door een witte, pitbullachtige hond. Ze zwiepert razendsnel met haar staartje en likt mijn hand. Niet schrikken hoor, zegt haar baasje, die Bob blijkt te heten. Danger is hardstikke lief, alleen een beetje enthousiast. Dat enthousiasme blijkt ze niet van een vreemde te hebben. Bob heeft een huis te hebben vol met voorwerpen. en hij denkt graag met me mee en nodigt me uit om binnen te komen. Op de schouw staan twee schoolfoto's van een jongen en een meisje van een jaar of 8. Aan de salontafel zit de uit de kluiten gewassen versie van het jongetje, een flinke jongeman van een jaar of 18, aardappelen te schillen. Tussen zijn vingers door vallen bijna vierkante aardappels in een pan.

In de kamer staat een fruitautomaat, gekregen van zijn broer. Soms zet hij hem even aan, voor de gezelligheid. Bob demonstreert het apparaat. De lichtjes flikkeren en ik hoor de bliebjes. Ineens wordt zijn stem zachter en wijst hij me op de geldlade in de buik van van flipperkast. Zal ik je een geheim vertellen? fluistert hij. Hier staan mijn duurste aftershaves...goed opgeborgen tegen de gretige handen van mijn zoon. Iets verderop staan de goedkopere varianten voor het grijpen op een plankje.

#5 Instant-disco

De voordeur klemt, of ik even naar de kelder kom? Er wordt aan het slot gemorreld en de kelderdeur zwaait open. Een frisse knaap van een jaar of twintig kijkt me vragend aan. Hij is bekend met het BRAAK! Een studiegenoot van hem werkt er als vrijwilliger. We praten over de Gouden Garage, maar er komen niet meteen voorwerpen bij hem op. Als ik goed om me heen kijk, zie ik dat ik in een tijdelijke disco sta. Stukjes goudpapier kleven nog aan de muur en er hangt een klein discoballetje. Zoiets als dit in zijn geheel verhuizen naar de garage zou al een mooi voorwerp kunnen zijn. Dan beginnen zijn ogen te glimmen. 'Ja, en we hadden een hele mooie visual gemaakt met een Aldi-winkelwagentje. Dat stond hier als vervoermiddel van het bier, maar bleek met een bewegende lamp eronder een supertoffe schaduw te werpen op de muur.

#4 Een zak vol knuffels

Moeder en dochter staan op de trap. Bleek van huid en haar met een zachte uitstraling. Moeder spreekt alleen Pools dochter vertaalt. Na het aanhoren van mijn verhaal zegt de moeder dat ze geen idee heeft en kijkt haar dochter vragend aan. De dochter vertelt dat misschien wel iets weet. Ze heeft, nog niet zo lang geleden, al haar knuffels opgeruimd. Ze is er te oud voor, vindt ze. Ik zie ze voor me: knuffels zonder ogen, kaalgeknuffeld, tegen elkaar aangedrukt in een blauwe vuilniszak. Het meisje belooft me dat ze tussen de knuffels zal duiken om te kijken of er een geschikte tussenzit. We spreken af om contact te houden. Wat hebben deze knuffels allemaal meegemaakt met dit meisje? Deze zak vol avonturen blijft me bij.

#3 Slippers

Er komt een tweede jongen binnen. Dan pas begint het me te dagen. Dit zijn de jongens, die vanmiddag buiten rondhingen in de straat. Jongen 2 kijkt me uitdagend aan en vraagt of ik op de bank wil komen zitten. Ik blijf liever staan. Heel even vraag ik me af of ik er goed aan heb gedaan om binnen te komen. Zit ik in een fuik?

Jongen 1 komt uit de keuken...het eten is gered! Mijn blik wordt getrokken naar de witte slippers aan zijn voeten. Vertel eens! Jongen 2 heeft ze voor zichzelf meegenomen uit Dubaï. Thuisgekomen bleken ze toch te krap en heeft hij ze aan zijn vriend geschonken. Jongen 1 laat me een markant detail zien: Op de duizend uit een dozijn slippers van dubieuze kwaliteit staat de tekst: Homemade in Dubai. Maar ze zitten heerlijk! Ik mag ze ook even proberen. Ze zijn nog warm..

Het eten is klaar...of ik mee wil eten? Nee, ik moet door...vele voorwerpen wachten. Jongen 1 schept het eten op voor zijn vriend. Het prutje van pasta, zalm, kruidenkaas en brocoli ruikt lekker en doet me denken aan mijn studententijd in Nijmegen. Oftewel 'meisjeseten' zoals een vriend van me, die alleen te porren is voor Hollandse pot, het noemt. Verrassend, ik had eerder frituurvoer verwacht in dit studentikoze mannenhuishouden. Ik neem afscheid, licht ontroerd door de schattige huiselijkheid van deze twee jongens. De detective in me is ver te zoeken.  

#2 Geëmailleerd bordje

Hij houdt het geëmailleerde bordje in zijn handen met een triomfantelijke uitdrukking op zijn gezicht. 'Alcoholgebruik zal hier sterk aangemoedigd worden, Nuchterheid wordt hier niet op prijs gesteld.' Een trofee voor vele gezellige bierfeesten die in dit huis hebben plaatsgevonden. Ik vraag mij af of ik dit leuk vind. Wat bij hem vrolijke herinneringen oproept aan zatte en zotte feesten, wil mij niet echt pakken. Daarbij komt: 't kleine bordje zal wegvallen in de garage. Ik vraag wat hij nog meer is tegengekomen bij zijn opruimactie. Maar ineens hoor ik een sissend geluid en komt er stoom uit de keuken. Hij snelt ernaartoe om zijn eten te redden.  

Montessoristraat

Als ik aankom in de Montessoristraat miezert het. De straat is uitgestorven. Met uitzondering van twee jongens van een jaar of 20. Zij hangen verveeld rond. Iets later zie ik ze door een openstaande poort een tuin in gluren. Ik vertrouw het niet. De detective in mij kijkt ze recht aan. Mijn ogen zeggen: Ja, betrapt, ik heb jullie gezien!. Ze lijken mij ook te hebben gezien, maar mijn priemende blik maakt geen indruk. Sterker nog, volgens mij denken ze dat ik ze aan het versieren ben. Hmmmpfff!

#1 Jans moeder

Jan, een man van een jaar of 50 met een doorleefd gezicht en een witgrijze coupe, loopt tijdens zijn dagelijkse wandeling met zijn schattig witte hondje langs de Gouden Garagebox. Hij woont bijna zijn hele leven in de Montessoristraat. Zijn moeder ook trouwens. Als ik vertel over de Gouden Garagebox zegt hij gekscherend dat hij zijn moeder wel tentoon wil stellen onder voorwaarde dat wij haar dagelijks een hapje eten zullen geven. Een beeld doemt op van een brei-estafette van gepensioneerde oma's uit de wijk, die in de spotlights van de Gouden Garagebox aan een sjaal werken die almaar langer wordt...

Het komende weekend gaat Jan klussen bij zijn dochter, die óók een woning blijkt te hebben in de wijk. Dat zou wat zijn: drie generaties bij elkaar in de Gouden Garage.... Helaas heeft Jan het te druk met klussen en vraagt mij iemand anders aan te klampen.  

Dé oplossing: gouden crêpepapier!

rescuedekentje?...blijft niet plakken : (

Hoe krijg ik deze garagebox in 's hemelsnaam goúd?

Op een zonnige middag in januari, de garagedeuren open, doe ik een eerste poging om de garage goud te verven. Goud blijkt een breed begrip. De kleur op de muur lijkt meer op oker of leem en roept associaties op met de uitwerpselen die ik die ochtend voor de garage heb moeten wegruimen. Voorbijgangers werpen een nieuwsgierige blik in de garage en sommigen van hen vragen me wat er staat te gebeuren.