Eerder deze week ben ik bij haar aan de deur geweest. Ze is enthouasiast, maar heeft geen tijd. Vanaf vrijdag ben ik welkom. Op maandagavond zit ik bij haar aan de thee. Ze heeft goed over nagedacht over het voorwerp en ze is eruit. Ze loopt de slaapkamer in en komt terug met een klein, rond houten doosje. Het is een souvenirtje uit Madagascar. De beste vrienden van haar en haar vriend zijn erg reislustig. Iedere reis nemen ze iets voor hen mee. Zij voor haar en hij voor hem. Kleine cadeautjes, typerend voor het land, maar ook met een persoonlijk tintje, passend bij de ontvangers. Zo past het doosje bij haar, omdat ze veel kleine dingetjes heeft om op te bergen. Ze hebben al heel veel souvenirs. De meeste staan in de slaapkamer op een plankje. Ik wordt nieuwsgierig naar dat plankje vol kleine cadeautjes. Maar de slaapkamer is verboden terein, veel te rommelig. Terwijl ze vertelt loopt ze kamers in en uit en uit verschillende hoeken en gaten komen souvirtjes tevoorschijn. En voor mijn neus groeit de verzameling. Haar moeder wilde ook een keer een souvenir voor haar meenemen. Ze ging de concurrentie aan met de lachende Budha van de vrienden en kwam terug met een serene Budha uit Bali, nét een maatje groter.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten