Op de opening van de Theesalon kwam ik de buurvrouw tegen. Een kettingrokende Bredaase, die ik een paar weken eerder had benaderd voor een voorwerp, maar ze had geen idee. Haar, tevens kettingrokende zoon, kwam ook even meedenken, maar beiden hadden geen inspiratie. Ik zag een schop staan in het halletje tegen de muur en vertelde dat die me nieuwsgierig maakte. Dat is om de sneeuw weg te scheppen, vertelde ze me. Het sneeuwde inmiddels al lang niet meer...
Bij de opening vroeg ze me wat die Gouden Garagebox nu precies is. Ik vertelde haar het verhaal. O, niets voor mij, was haar reactie. We raakten ana de praat over andere dingen, zoals haar zoon en zij, die naar beiden tevredenheid samenwoonden en uitkeken naar een nieuwe woning in de te bouwen flats tegenover hun huis. Op een gegeven moment stootte ze me aan en zei: Trouwens nog even over over die schop. Ik eerste instantie was het voor de sneeuw, maar in die periode is er ingebroken. En toen dacht ik, die schop laat ik lekker staan, wel zo veilig. Zo, nu heb je toch een voorwerp!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten