Haar vader was duivenmelker. Toen hij overleed, zat er opeens een duif met een wit vlekje in de nek op de muur die aan haar tuin grenst. Terwijl er nooit vogels te bekennen waren in de omgeving van haar tuin. Ze zag dit als een teken en zorgt vanaf die dag goed voor de duif en de velen die volgden. In de tuin zet ze iedere dag een tafeltje met vogelvoer voor ze klaar. Ik kijk naar het rijtje duiven op de dakrand, die geduldig wachten op hun avondmaal. De laatste duif in de rij heeft een wit vlekje in zijn nek.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten