Er komt een tweede jongen binnen. Dan
pas begint het me te dagen. Dit zijn de jongens, die vanmiddag buiten
rondhingen in de straat. Jongen 2 kijkt me uitdagend aan en vraagt
of ik op de bank wil komen zitten. Ik blijf liever staan. Heel even
vraag ik me af of ik er goed aan heb gedaan om binnen te komen. Zit
ik in een fuik?
Jongen 1 komt uit de keuken...het eten
is gered! Mijn blik wordt getrokken naar de witte slippers aan zijn
voeten. Vertel eens! Jongen 2 heeft ze voor zichzelf meegenomen uit
Dubaï. Thuisgekomen bleken ze toch te krap en heeft hij ze aan zijn
vriend geschonken. Jongen 1 laat me een markant detail zien: Op de
duizend uit een dozijn slippers van dubieuze kwaliteit staat de
tekst: Homemade in Dubai. Maar ze zitten heerlijk! Ik mag ze ook even
proberen. Ze zijn nog warm..
Het eten is klaar...of ik mee wil eten?
Nee, ik moet door...vele voorwerpen wachten. Jongen 1 schept het eten
op voor zijn vriend. Het prutje van pasta, zalm, kruidenkaas en
brocoli ruikt lekker en doet me denken aan mijn studententijd in
Nijmegen. Oftewel 'meisjeseten' zoals een vriend van me, die alleen
te porren is voor Hollandse pot, het noemt. Verrassend, ik had eerder
frituurvoer verwacht in dit studentikoze mannenhuishouden. Ik neem
afscheid, licht ontroerd door de schattige huiselijkheid van deze
twee jongens. De detective in me is ver te zoeken.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten