Hij, klein van stuk, kaalgeschoren hoofd en een big smile op zijn gezicht, ontvangt me met open armen in hun huis. Dít moet zijn vriendin horen. Zij hebben zeker wel iets! Zijn vriendin, een krachtige meid met een bos rode krullen, zit op de bank en begint, na enige hints van haar vriend te vertellen...O ja, wij hebben wel iets! En dan (licht beschaamd) Een laptop zat samen met zijn bril en telefoon in zijn tas. Die tas stond buiten op de grond. Hij was nog even naar binnen gegaan, omdat hij iets vergeten was. Ik parkeerde de auto uit...en toen voelde ik het ...boem....boem... En ik dacht...o nee toch hè..het zal toch niet??? De verzekering dacht in eerste instantie dat ze hen in de maling hielden. Maar voor mij ligt het bewijsstuk. Eigenlijk is er aan de buitenkant weinig te zien, maar het gebarsten scherm verraadt de honderden kilo's die er, twee keer, overheen zijn gegaan.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten